Test Kiriku na wojownika - Kamienne Kręgi

Inre

Test Kiriku na wojownika.

Pradawne kręgi ułożone z niedużych kamieni, są usiane na dość dużej polanie. Już z daleka da się wyczuć dziwna aura tego miejsca. Powiadają, że było ono niegdyś miejscem czczonym przez wilki. Niektórzy twierdzą, że składano tu ofiary ze swoich wrogów. Czy to prawda?

Miejsce testowe, jedyne osoby mogące pisać w tym temacie to:
-Kiriku
-Inre

Kiriku

Kiriku przyszedł na umówione miejsce.
Nie wiedział kogo ma się spodziewać.
Jedyne co zostało mu powiedziane, że jeden z wojowników
z watahy przeprowadzi z nim test. Chwilami odczuwał strach, albo
nie pewność. Wiedział, że jeżeli nie zda testu jego życie straci sens.
Nie dał by rady żyć z wiedzą, że mógłby obronić watahę albo
pomóc komuś w potrzebie.
Po przemyśleniu paru spraw czarny samiec usiadł przy jednym z
kamieni, uważnie rozglądając się wokół.

Inre

Inre przyszedł na wielką polanę usłaną kamieniami. Szedł powoli z podniesioną głową. Pole pokrywała teraz dość gruba śniegowa kołdra. Nie wyróżniał się za bardzo na jej tle. Uważnie zlustrował otoczenie. Dostrzegł czarnego wilka. Kąciki jego warg uniosły się w delikatnym uśmieszku. Podszedł do wilka.
-Ave- powiedział zachodząc go od tyłu. Przysiadł i uważnie obserwował samca.

Kiriku

-Ave.
Odpowiedział, następnie ukłonił się jasnemu samcowi.
Wstał i podszedł ku wilkowi. Nie wiedział co go czeka.
Próbował wynaleźć pytania, lub emocje w oczach wojownika.
Rozejrzał się w okuł.
"Jeszcze nigdy tu nie byłem"
Pomyślał. Podnosił co chwila jedną z czterech łap, ponieważ
panowały dziś przeraźliwe mrozy. Skierował wzrok na basiora
czekając na aż coś powie.

Inre

Wilk obszedł samca dookoła z chłodnym uśmiechem na pysku.
-Więc, dlaczego akurat wojownik?- spytał szorstko nie przestając uśmiechać się jadowicie. Usiadł patrząc Kiriku prosto w oczy.

Kiriku

Kiriku uśmiechnął się.
-Czemu ja? Hym... Myślę, że nadaje się pod względem
fizycznym jak i psychicznym. Potrafię na rozkaz zabijać jak maszyna.
Nie łatwo mnie podpuścić, czyli nie wpadam szybko w furie.
Również chciałbym się przydać na coś naszej watasze, nie potrafię
żyć bez celu.
Powiedziawszy tę słowa Kiriku spojrzał w górę na prószący śnieg, a
następnie wpatrzył się głęboko w oczy wojownika.

Inre

-Co masz na myśli mówiąc: "chciałbym się przydać na coś naszej"?- spytał wyraźnie. Zamiótł puszystą kitą ziemię, a z jego pyska nie znikał lekki uśmieszek.

Kiriku

Kiriku wpatrzył się w wilka.
-Znaczy, że oddałbym życie w walce za naszą watahę.
Rozdzielałbym kłócące się wilki. Broniłbym starszych, młodszych
jednym słowem słabszych.
Wstał rozprostował kości przeszedł parę kroków wokół jasnego samca.

Inre

-Czemu myślisz, że akurat Ty się na to stanowisko nadajesz?
Zamiótł ogonem świeży śnieg. Zastrzygł uszami, myśląc nad następnym pytaniem. Wlepił wzrok w oczy wilka i czekał.

Kiriku

-Myślę, że nadaje się na wojownika, ponieważ
mój ojciec był generałem i szkolił mnie na wojownika
zanim zacząłem jeszcze mówić. Od dziecka wpajano mi
morały wojownika. Trenowałem bieganie oraz sztuki polowania, które
przydają się w walce. Zawsze próbuje być sprawiedliwy i szlachetny.
Kiriku myślał, że nadaje się na stanowisko obrońcy watahy.
Nie wiedział co odpowie mu basior. W głębi serca obawiał się, że
może mu się nie udać.