Moczary.

Entari

- Spokojnie, przeżyje. Znajdźcie coś miękkiego i długiego. Może być zmiękczone włókno jakiegoś drzewa - była niewiarygodnie spokojna. Siedziała i "nadzorowała" młodsze towarzyszki. Krytycznym wzrokiem spojrzała na szczenię, ale było to krótkie spojrzenie. Pomyślała, że mała musi się jeszcze wiele nauczyć...

NemuS

-Przyniosłam, skórę.. ale nie wiem czy będzie potrzebna..-niepewnym głosem powiedziała. W jej oczach było widać zdenerwowanie, w ogóle nie wiedziała co ma robić.

Entari

- Dobrze - powiedziała głosem spokojnym, acz chłodnym. Podeszła do szczeniaka i jednym precyzyjnym ruchem nastawiła łapę. Dobrze, że wilczyca była nieprzytomna, bo najprawdopodobniej nie wytrzymałaby takiego bólu.
- Teraz możecie usztywnić łapę - rzekła i wróciła na swoje dawne miejsce. Usiadła i uśmiechnęła się w duchu, bynajmniej nie przyjaźnie.

Nevera

Nevera nagle nie oddychała. Zaczęła się dusić. W jej głowie był okropny ból. Nie była napięta i zrobiła się trochę chłodniejsza.

Mina

Mina obserwowała poczynania towarzyszy w milczeniu i w bezpiecznej odległości. Nie lubiła pracować w grupie. Lubiła towarzystwo ale kiedy coś robiła to jej się nie przeszkadzało.
Kiedy Ethir dała znak do działania, Mina skinęła lekko łbem. Podeszła do młodej wadery i nagle poczuła coś dziwnego. Wilczyca lekko opuściła mięśnie a jej oddech stał się płytszy.
- Ona...- nie dokończyła. Jej oczy zrobiły się zupełnie okrągłe Czarnula szturchnęła szczenię nosem aby sprawdzić czy jej potwierdzenia są słuszne. Miała tylko nadzieję, że się pomyliła.

Nevera

Nagle Nevera zaczęła oddychać i powili, lekko otworzyła oczy. Leżała nieruchomo. Była wciąż zimna ponieważ wcześniej stanęło jej serce. Bolało ją wszystko. Po chwili była już była ciepła. Spojrzała na Minę i zaraz spojrzała na biegającego króliczka. Była bardzo głodna ale przecież nie mogła się ruszyć.

Mina

Mina położyła się w tym całym harmiderze. Miała serdecznie dość wszystkiego. Potrzebowała odpoczynku ale nie mogła teraz odejść. Machnęła ogonem, z oczu poszły jej łzy. Wspomnienia. Jak bardzo przez nie cierpiała. Nie chciała już tak. Westchnęła i zamknęła oczy nie zwracając uwagi na pozostałe wilki.

Nevera

Nevera próbowała wstać lecz nie mogła. Noga bolała ją cały czas. Wydawało jej się że zaraz umrze. Myślała o życiu które przeszła. O przyjaciołach.

Mina

Wadera nie miała już na nic siły. Chętnie by się przespała ale nie mogła. Niczyja wina. Wstała.
- Musimy stąd iść.- powiedziała głosem do szczeniaka.
Spróbowała ją podnieść i ostrożnie postawić na nogi. Postanowiła, że spróbuje ją przenieść.

NemuS

Nemu zobaczyła ,że Mina chce pomóc szczeniakowi wiec podeszła i pomogła.
- Zanieśmy Ją w końcu do jakiegoś suchego miejsca. - stanowczo powiedziała.