Brzeg.

Kirken

- Nie, nie uszkodziłaś. - odpowiedziała. Tak naprawdę to wyczerpała już chyba swój dzienny limit słów. No, ale czego się nie robi, żeby zorientować się z kim się rozmawia?
- Jak cię zwą?
Przysiadła znów. Z tego co zdążyła się zorientować, ta która w nią walnęła była przyjaźnie nastawiona, ale nadal nie wiedziała co z tą drugą. W dodatku to powitanie. Nie miała najlepszych przeczuć, ale Kirken zawsze była pesymistką, więc może jej się tylko wydawało.

Shigeru

- A ty kim jesteś?- wyprzedziła Arise, przekręcając głowę w prawą stronę.
Obeszła obcą dookoła, nie znała ani wyglądu, ani zapachu.
Tym razem zmrużyła małe, czarne oczka trochę zasmucona, iż nie oglądnie delikatnej sprzeczki między wilkami. Delikatnej, bo na nic więcej nie można było liczyć. Jako, że obydwa osobniki nie były z jej watahy, to nie miała prawa przerywać jakichkolwiek sprzeczek czy walk. To jej nie dotyczy, to ich sprawy, ich walki, ich problem.
- Lepiej być początkowo agresywnym. Daje nam to psychiczny komfort, poczucie bezpieczeństwa, prawda?- spytała.

Arise

- Cieszę się - odetchnęła z ulgą. - Mnie zwą Arise, ale wciąż nie wiem ja ty masz na imię. Arise również pacnęła na ziemię. Nie chciało jej się już szukać czegoś, czego już nawet nie pamiętała i na pewno jej uciekło. Zauważyła, że nowo poznana wadera nie jest za bardzo rozmowna i brakuje jej optymizmu. Może to Arise ma go za dużo?
- Jak pięknie. Trzy białe wilczyce razem - zaśmiała się

Kirken

- Tak daje nam to psychiczny komfort zwłaszcza gdy jesteś w nowym otoczeniu, po raz pierwszy do dzieciństwa widzisz kogoś, kto przed tobą nie ucieka, a w dodatku nagle w ciebie uderza.
Spojrzała na wadere B (Shingeru). Nie była jakoś zbytnio zaskoczona, ani speszona jej wypowiedzią. Cóż, można ją było wyzywać od najgorszych, a ona potrafiłaby stać nieruchomo i patrzeć drwiąco na tamtą osobę. W sumie jej przeczycia okazały się trafne. Spojrzała znów na wilczyce A. A więc nazywała się Arisa.
- Miło cię poznać Ariso. Jestem Kirken.
Jezu, tyle to ona nawet nie pamiętała, żeby kiedykolwiek mówiła w przeciągu 2 dni.

Shigeru

- Białe, to tylko z zewnątrz- zamyśliła się.- Arise, ty naprawdę nie pamiętasz? Pamięć widzę szwankuje- ukazała białe kły.- Masz szczęście Kirken, że spotykamy się akurat teraz oraz, że nie było cię tutaj wcześniej- coś błysnęło w oku wadery, a ona sama spojrzała na błękitne niebo, gdzie gdzieniegdzie widniały kształtne obłoki.
Uniosła biały ogon ku górze, wzięła głęboki wdech i ponownie spojrzała na Arise, która wyglądała na chwilowo zamyśloną. Optymizm to raczej wspaniała zaleta, którą każdy posiada, ukrywa gdzieś tam na dnie swojej brudnej już od kurzu, zagraconej, mało pojemnej duszy.

Arise

- Nie Arisa lecz Arise - rzekła rozbawiona. - Chodź to pierwsze też ładne. Wiem wiem, teraz będziesz wypominać mi te uderzenie - dodała zasmucona - Każdemu mogło się zdarzyć. Wam nigdy się tak nie stało? - Pytała spoglądając raz na jedną raz na drugą waderę. Ciekawe czy one też są tak roztargnione jak ona.
W pewnej chwili poczuła głód z którym walczyła od samego rana i przypomniała sobie za czym tak goniła. Będąc przy dalszej części brzegu zaczęła tropić jakieś gryzonie i gdyby nie Kirken pewnie już by coś złapała.
- Ja na przykład w środku jestem czerwona bo chyba składam się z mięsa tak ja wy, prawda? - odparła od Shigeru mimochodem - Już pamiętam co to było, ale wam nie powiem bo mi zjecie te szczury - dodała i za chwilę pacnęła się łapą w pysk.

Kirken

Chciałaby pomyśleć chwile nad słowami wadery B, ale Arise przypomniała jej o czymś. W dodatku nie mogła nie zaśmiać się w duchu z jej roztrzepania.
- Szczury powiadasz?
Czemu by się z nią nie podrażnić. Przemyślenia zostawi na potem, a teraz przynajmniej się trochę rozluźni. Tak, to było to na co miała ochotę.

Arise

- Oj tam już nie pamiętam - odparła zażenowana - pewnie ich tu nie ma wcale. Może chodźmy na polankę albo pod wodospad. O zobaczcie jaka ciepła woda - mówiła wchodząc do jeziora. Próbowała desperacko zmienić temat sprawić by wadery zapomniały o czym mówiła. Przez chwilę tkwiła w wodzie i obserwowała jak fale obijają się o jej łapy. Przeszedł ją dreszcz i szybko wyskoczyła na brzeg. Stanie w lodowatej wodzie o tej prze roku to jednak nie najlepszy pomysł.

Kirken

Trzeba przyznać, że ta konwersacja byłą dość przyjemna i podobała się Kirken.
- Tak, woda całkiem przyjemna. - powiedziała i powoli weszła do wody. Cóż faktycznie była chłodna, ale jej to nie przeszkadzało. Mogło być gorzej. Pobrodziła chwile, a potem powoli wyszła.
- To może zapolujemy na coś większego? - powiedziała do Arise.

Arise

- Wiesz, to nie jest zły pomysł - rzekła twierdząco. Zaczęła węszyć w poszukiwaniu czegoś odpowiedniego do upolowania. Może wreszcie się naje. Poczuła zapach z pobliskich zarośli. Długo zastanawiała się co to mogło być. - Zobacz. tam są chyba zajączki - oznajmiła po cichu nie będąc pewna, czy naprawdę to one tam buszują.
Po chwil zaczaiła się i rzuciła na swoją zdobycz. Gdy była już bardzo blisko okazało się, że są to dwie wiewiórki i to bardzo agresywne wiewiórki. Gryzonie wręcz rzuciły się na wilczycę, w obronie żołędzi i dotkliwie pogryzły jej łapy.
Wadera wyszła z krzaków i otrzepała się.
- Może ty będziesz miała więcej szczęścia - rzekła zrezygnowana do Kirken.