Brzeg.

Little · Wysłany: Sob 16:46, 26 Mar 2011 Temat postu:

Wilczyca westchnęła cicho i również wstała. Ponieważ wokół nie widziała nikogo znajomego, ruszyła przed siebie. Szum wody usypiał ją, ale już odpoczęła. Teraz pragnęła trochę wrażeń, czuła się znudzona tym miejscem.
- Taa, to dobre określenie. To miejsce jest po prostu nudne - syknęła pod nosem z uśmiechem. Przeciągnęła się jeszcze po drodze a potem opuściła to miejsce.

Kirken

Szła spacerem wzdłuż brzegu jeziora. Przyglądała się uważnie jak rybki pływają tuż pod powierzchnią wody, ale postanowiła dać sobie spokój z polowaniem na nie. Pewnie skończyłoby się na mokrym futrze i pustym brzuchu. Ruszyła w kierunku z którego jeszcze przed chwilą słyszał hałas. Niestety, gdy doszła do miejsca skąd dobiegał nikogo już tam nie było. Powęszyła chwile, a później usiadła. Gdyby od razu dołączyła do jakiejś sfory, na pewno byłoby łatwiej, ale co tu dużo gadać - Kirken nie lubiła jak ktoś nią rządzi. "Byłam w stanie żyć na własną rękę do tej pory, to i teraz sobie poradzę." - myślała. Usiadła i zapatrzyła się w wodę. Nie chciała wracać umysłem do przeszłości, ale wspomnienia same pchały jej się do głowy.

Arise

Arise podążała za jakimś ciekawym zapachem i z przylepionym nosem do ziemi, szła nie patrząc co jest przed nią. Zapach stawał się coraz silniejszy i wilczyca przyspieszyła kroku. Nagle uderzyła w coś miękkiego i puszystego i tak samo białego jak ona. Czy to możliwe, żeby przywaliła głową we własny tyłek? Podniosła łeb i ujrzała przed sobą białą waderę, całkiem podobną do niej. Ucieszyła się i odetchnęła z ulgą, jednak jej ciało nie zdeformowało się do tego stopnia, żeby mogła dosięgnąć czołem i uderzyć w swój zad.
- Ups - wydobyła z siebie i usiadła zdezorientowana.

Kirken

Kiedy poczuła uderzenie nie mogła w to uwierzyć. Ktoś był tak głupi lub odważny, że walnął centralnie w nią. Odskoczyła gwałtownie i obnażyła zęby. Wilczyca przed nią była dość podobna do niej. No to już po prostu idiotyzm! Wyglądały prawie jak siostry. Były nawet podobnej wielkości. Cały czas szczerząc kły i warcząc obejrzała tamtą dokładnie. Była chyba starsza od Kirken, ale to jej nie przeszkadzało. Mogłaby się zmierzyć nawet z niedźwiedziem, pomimo, że nie skończyła nawet roku. Byłą wściekła, że ktoś jej tak bezczelnie przerwał wspomnienia, ale uspokoił się w ciągu sekundy. Jej oczy wyglądały teraz jak dwa kawałki lody - nic z nich nie można było wyczytać.

Shigeru

Shigeru obserwowała wszystko zza niewielkiego drzewa, wysilając nędzny wzrok. Obserwator to najlepsza z możliwych pozycji, jednakże czasem i to nie daje wystarczających doświadczeń.
- Co za spotkanie- burknęła.
Bezszelestnie usiadła na miękkim mchu, wiatr lekko czesał jej samoistnie zjeżone futro. Wbiła głębiej pazury, oblizała wargi. Nie miała już demonicznej duszy, ale odruchy wciąż pozostały.

Arise

Arise zdezorientowała się i widząc jak obca wadera szczerzy na nią kły. Czyżby była aż tak przerażająca? Siedziała jak wryta w ziemię i ze spokojem przyglądała się rozzłoszczonej wilczycy. Zastanawiała się czy będzie gotowa rzucić się do ataku. Ziewnęła w końcu na znak totalnej ignorancji i jak gdyby nigdy nic zaczęła machać ogonem. Wpatrywała się w zimne oczy wilczycy i zastanawiała się co teraz może czuć.

W pewnym momencie poczuła zapach innego wilka. Czyżby znajoma pani doktor?

Shigeru

Spostrzegając, iż Arise wyczuła jej zapach cichutko wstała i otrzepała sierść, która lekko opadła.
Wolnym krokiem podeszła w stronę białych wilczyc i spojrzała na dla niej obcą, dosyć agresywną waderę. Uśmiechnęła się pod nosem, może będą walczyć?
- Ave- rzuciła smyrając Arise po nosie końcówką swojego puszystego ogona.
Odsunęła się od nich o zaledwie trzy kroki i patrzyła raz na jedną, raz na drugą trzepiąc prawym, lekko ugiętym uchem.

Arise

Wadera z ze spokojem znosiła zaczepki Shigeru Od nadmiaru puszystości ogona wilczycy aż zakręciło jej się w nosie.
- Av... znaczy Anata to mizu - poprawiała się, aby nie było wątpliwości że należy do watahy wody.
Jej wzrok znowu powędrował w stronę nieznajomej. Może Shigeru będzie sekundantem? W skupieniu wytrzeszczała oczy. Niech zobaczą jakie mogą być wielkie i przerażające.

Kirken

Obce najwidoczniej się znały. Szybka kalkulacja i Kirken zmieniła się diametralnie. Schowała kły, przestała warczeć i nastawiła uszy w kierunku wilczyc. Jedyne co pozostało bez zmian to jej zimne, wręcz oschłe spojrzenie.
- Czy można wiedzieć czemu we mnie uderzyłaś? - zapytała równie lodowatym tonem, co jej spojrzenie. Przez takie zachowanie inni mogą złupiec, ale taka jest właśnie Kirken - zmienna.

Arise

Zdziwiła się słysząc te słowa. Sama bowiem nie wiedziała, czemu to zrobiła.
- Szukałam czegoś - rzekła niepewnie - a właśnie już zapomniałam czego - dodała z ożywieniem i wstała z chcąc sobie przypomnieć co to było.
-Mam nadzieję, że nic Ci nie uszkodziłam? Chyba nie jestem aż tak ciężka i tłusta - zasmuciła się. Spojrzała na swoje łapy i na pozostałe białe jak ona wadery. Zdawała się być z pośród nich najchudsza.