Brzeg.

Inre

Inre bez problemu wytrzymywał spojrzenie wilka, jednak postanowił przerwać ten bezsensowny pojedynek. Wstał i ruszył w kierunku Aishy. Gdy się z nią zrównał, spojrzał w jej liliowe oczy jakby chciał powiedzieć, będzie dobrze. Szedł jednak w milczeniu u boku wadery. Właściwie dokąd zmierzali? Nie wiedział, ale i wolał nie pytać.

Diablo

Samiec powiedział do Miny: -Na co czekasz? Chodź. Zaproponował waderze. I ruszył wolnym krokiem, aby samica mogła go dogonić. Mieli podobną barwę futra i nawet podobne oczy. Łatwo można było ich pomylić. Różnili się tylko płcią, co było oczywiste.

Mina

Mina usłyszała słowa Diabla i spojrzała za wilkami. Wstała powoli, skoczyła przed siebie i cichym, delikatnym biegiem wyprzedziła wilka z jej watahy. Rzuciła mu przelotne, zawadiackie spojrzenie jakby zachęcała do wyścigu. Jej uszy stały sztorcem a ogon falował podczas biegu. Obejrzała się na niego. Dogoniła Aishę i Inre. Kiedy była już wystarczająco blisko krzyknęła tylko:
-UWAGA!-po czym skoczyła nad nimi i wyprzedziła biegnąc. Zatrzymała się kilkanaście metrów przed nimi, odwróciła i zapytała wesołym głosem:
-Idziemy do Starego lasu? A może wy chcecie gdzieś iść? Muszę się wybiegać i wyżyć. Pośpieszcie się trochę. Diablo! Ścigasz się?-nie czekając na odpoiwedź ruszyła przed siebie. Nie wiedziała gdzie ale pobiegła bo chciała skorzystać z pięknej pogody i z młodości.

Aisha

Wadera była zadowolona, że Inre idzie obok niej. Od razu zrobiło jej się lżej na sercu, gdy śnieżnobiały wilk spojrzał jej w oczy. Uśmiechnęła się do niego. Nie zapominała jednak o swoich myślach. Po chwili zauważyła Mine, którą najwyraźniej rozpierała energia. Aisha nie miała ochoty na takie hasanie, ale dobrze że chociaż ona dobrze się bawi.
- Cii - syknęła delikatnie - Spójrz. - powiedziała do Inre. Spojrzała głęboko w jego złociste oczy. Przed wilkami ukazały się uciekające jelenie. - Przed czym uciekają? - nie spuszczała wzroku z basiora. - Zostań tu.
Wadera kroczyła powoli przed siebie, wypatrując przyczyny ucieczki jeleni. Przybrała pozycję obronną i nadstawiając uszu czekała. Spojrzała na Inre.

Inre

Wilk nie pozwolił by Aisha szła sama. Po pierwsze dlatego, że jej łapa nie była do końca sprawna, a po drugie dlatego, że bardzo ją lubił. Przyspieszył kroku i znalazł się koło wilczycy. Wytężył wzrok i słuch. Poczuł obcy, gryzący zapach. Domyślał się, że to ludzie tak pachną. Jakoś nie miał ochoty się z nimi spotkać.
-Może pójdziemy w innym kierunku- spytał głosem, Który mogła dosłyszeć tylko wilczyca idąca obok niego. Nie był pewny gdzie konkretnie mają pójść, ale wiedział, że samej jej nie zostawi.

Diablo

-Teraz się nie ścigamy. Popatrz: JELENIE. Powiedział to szeptem do nowej koleżanki, aby nie spłoszyła posiłku. Podszedł do niej cicho i wywrócił na grzbiet. Przy tym śmiał się do niej uroczo i trącił ją swoim mokrym nosem.

Mina

Mina zauważyła zdobycz ale zanim zdążyła się odezwać leżała na grzbiecie przed Diablem. Zdziwiło ją zachowanie wilka ale po chwili uznała to za zabawne i również poczęła się śmiać. Inre i Aisha oddalili się więc czarnula spojrzała wilkowi w oczy porozumiewawczo. Wiedziała że wilki nie chcą aby im przeszkadzano. "Ostatnio dziwnie się zachowują" pomyślała wadera i rzekła do Diabla:
-Niedługo przyjdzie się pożegnać. Za długo siedzę im na karku. Będę musiała znaleźć przyjaciółkę. Wrócę do lasu, potem na nasze tereny. Pójdziesz ze mną czy zostajesz z nimi?
Przysiadłszy na ziemi czekała na odpowiedź. Wiedziała że to zaważy na jej dalszym życiu. Nie chciała zostać sama, wolałaby aby Diablo z nią poszedł. Wszystko zależało od niego. Na jej pysku pojawił się poważny wyraz a w jej oczach było coś na rodzaj prośby, ale nie nalegania. W duchu modliła się aby wilk wrócił z nią.

Aisha

Wadera rzuciła spokojne spojrzenie ma wilka. Wewnątrz była tak nabuzowana, że miała wielką ochotę coś lub kogoś rozszarpać. Opanowała się.
- Inre, chyba lepiej gdybyśmy sobie poszli. - powiedziała delikatnie. Spojrzała mu w oczy. - Chodźmy, może nad wodospad? - uśmiechnęła się.
Aisha czuła ten potworny zapach. Chciała jak najszybciej się z tąd wynieść.

Inre

-Dobrze.- powiedział. Nic innego nie przychodziło mu do głowy. Spojrzał w oczy waderze. Myśli kłębiły mu się w głowie. Nie mógł odnaleźć początku tego kłębka, właściwie wielkiego supła. Frustrujące. Odwrócił się w kierunku dwóch wilków. Spojrzał na nie pytająco. Był ciekaw co teraz zrobią.

Diablo

-Jak mógłbym opuścić taką śliczną damę? Zapytał z udawaną dezaprobatą. Popatrzył waderze w ślepia, w ten sposób okazał, że chce już stąd iść. Zszedł z samicy i pobiegł w przeciwną stronę niż Aisha i Inre, krzyknął tylko tyle: -No to goń mnie, napewno znajdziemy fajne miejsce. Pobiegł ścieżką.

\