Środek lasu.

Juergen

Ogień tlił się rozświetlając mrok nocy. Wilk uczynił ogień jeszcze większym, zadając jeszcze większy ból chłopcu i jednocześnie spowodował, że chodź na chwilę było jeszcze widniej. Zauważył. że siostra szuka czegoś w torbie człowieka. Wilk przekrzywił głowię i zaciekawił się.
- Co tam masz - zapytał i podszedł bliżej. Dostrzegł dziwny pakunek z gumami i również zaczął żuć jedną z nich. Po chwili wypluł i spojrzał na na zawiniątko błyszczącego papieru.
- Jak oni to mogą jeść - zamamrotał - to jest ohydne.

Aisha

Aisha także po chwili degustacji wypluła gumę gdzieś w zarośla.
- Pozostawia dziwny posmak. - wadera odwróciłą się w stronę Jurgiego - Zobaczmy co jeszcze tam ma.
Aisha zaczęła grzebać w zakrwawionej torbie kobiety. Jej wzrok przykuł niewielki i podłużny przedmiot, który w późniejszym czasie okazał się szczotką do włosów. Wadera przechyliła głowę tak aby część futra zwisała jej w powietrzu, by następnie przeczesać je. O dziwo, po takiej "pielęgnacji" stało się ładniejsze.

Juergen

- Pokaż co ona tam jeszcze ma - rzekł i podszedł bliżej. Wsadził nos do wnętrza i rozejrzał się. Był tam jeden owalny, płaski i błyszczący przedmiot. Było to podręczne lusterko z czerwoną oblamówką. Jurgi przyjrzał się dokładnie i zaczął robić dziwne miny
- Ty zobacz - powiedział uradowany - zobacz jakie to fajne. Wpatrywał się przez chwilę w swoje odbicie. Było wyraźniejsze niż te, gdy przeglądał się w wodzie.
- Więc to ja tak naprawdę wyglądam - mówił z przejęciem.

Aisha

- Pokaż mi! - Aisha odłożyła szczotkę i wzięła lusterko do łap. Przyglądała się sobie uważnie, zwracając szczególną uwagę na oczy. - Jurgi, mama mi mówiła- Oo..! Aisha jakie ty masz śliczne oczka! Takie, takie.. fioletowe! Nigdy nie spotkałam wilka o fioletowych oczach, ale ja naprawdę takie mam. Naprawdę..
Wadera uśmiechnęła się do lusterka i ujrzała kły. Były śnieżnobiałe, a niektóre boczne długie i zaostrzone. Wilczyca zaczęła grzebać w torebce i znalazła kolejny fascynujący przedmiot ludzki jakim był zeszyt i czarno biały długopis.
- Jurgi, co to?

Juergen

Przyjrzał się oczom siostry. Nigdy się nad tym nie zastanawiał, lecz tym razem musiał przyznać, że naprawdę było w nich coś nadzwyczaj innego.
- Pokaż mi to - rzekł do niej widząc mały przedmiot. Po chwili wziął go w zęby i chciał sprawdzić wytrzymałość tego czegoś. Ścisnął długopis, aż ten rozbryzg się na kawałki pozostawiając czarną lepką ciecz na kłach i języku wilka. Jurgi otrząsną się i zaczął pluć niemiłosiernie.
- Fuj, myślałem że to da się zjeść - rzekł z kwaśną miną wycierając łapami brudny język.

Aisha

- Czyli już wiemy, że tego się nie je. Zobaczmy dalej. - wadera tym razem wysypała całą zawartość torby obok wilków. W środku było bardzo dużo rzeczy, między innymi podobna puszka do tej, w której był gaz pieprzowy. Aisha wzięła owy przedmiot w łapy i jednym przyciśnięciem prysła sobie na zabandażowaną łapę. Poczuła ciepło oraz nagłe złagodzenie bólu. Na etykiecie wyczytała "Środek rozgrzewający". Odwinęła brudny bandaż i wypsikała sobie kończynę od góry do dołu, po czym zawinęła z powrotem.
- Jurgi, zostawmy sobie niektóre rzeczy. O na przykład ten..ee.. błyszczak? Nie to nie, ale lusterko?

Juergen

- Po co Ci lusterko - rzekł zdziwiony - ja tam nie chcę żadnych ludzkich śmieci. Nie chcę mieć z nimi nic wspólnego. Jeżeli chcesz to sobie to weź, ale ja nie chcę tego więcej oglądać.
Oburzony taką propozycją odwrócił łeb w akcie sprzeciwu. Wtedy ujrzał przygasające ognisko i przypomniał sobie o chłopcu. Podszedł bliżej i przyjrzał się mu.
- Chyba śpi - powiedział cicho - co z nim zrobimy. W jego oczach ukazały się resztki współczucia, mimo nienawiści do ludzi, wiedział że ten chłopiec jest żywą istotą, czującą ból tak samo jak wilki.

Aisha

- Może masz rację.. Właściwie ten środek rozgrzewający to jedyna rzecz, która mi się przydała.
Wadera odłożyła rzeczy do torby i spojrzała na Jurgiego. Po chwili podeszła do chłopca, zastanawiała się co z nim zrobią.
- Jurgi, nie pomyślałeś, że ludzie mogą zacząć szukać matki z dziećmi? - Aisha skrzywiła się na myśl o ludziach, którzy w najbliższym czasie mogą się tu zjawić. Wilczyca przysiadła na ledwo wyrośniętej trawce i przymrużyła oczy.

Juergen

- Masz rację, nie pomyślałem o tym - rzekł odkrywczo - Może na nich poczekamy - zaproponował dziko. Miał chęć zabawić się z resztą tych dziwadeł. Usiadł obok siostry i wpatrywał się w niebo. Był spragniony słońca i ciepła. Wiedział, że niedługo się rozjaśni i na pewno ktoś przyjdzie szukać rodziny, lecz mimo to nie chciał uciekać. Krążył dookoła miejsca i wydreptywał ścieżkę na świeżej wiosennej trawie.
- Ciekawe czy będą mieli psy ze sobą - zapytał jakby sam siebie - wtedy będzie trudno ich pokonać.

Aisha

- Jurgi idźmy z tąd.. Nie boisz się? Jak już przyjdą, to przyjdą w dziesięciu albo więcej.. Gdybym niebyła taka jaka jestem poradzilibyśmy sobie. - Aisha wiedziała, że Jurgi poradzi sobie, zawsze. Poczuła strach i przerażenie. Na myśl o ludziach, chmarach ludzi, na dodatek z psami robi jej się niedobrze. Wadera ułożyła się na trawce i nie oczekując odpowiedzi rzekła:
- Jurgi, uciekajmy stąd.