Środek lasu.

Entari

Entari uśmiechnęła się, lecz nie był to wesoły uśmiech. Coś jej mówiło, że biały przybysz jest dość wysoko postawiony w hierarchii swojej Watahy. Zamiotła ziemię ogonem. Siedziała spokojnie, jakby była w transie. I nie odbiegało to zbytnio od jej faktycznego stanu.

Moon

Samiec pociągnął nosem, wietrząc zapach wszystkiego co znajdowało sie w pobliżu lub nadal się tam znajduje. Z jego gardła dobiegło ciche westchnienie. Jego mięśnie cały czas były napięte, trwał w bezruchu, lustrując wzrokiem Entari.

Mina

Mina co chwila przekręcała łeb i patrzyła to na Moona, to na Ethir. Zauważyła napięcie między nimi. Żeby to rozładować, rzekła do białego:
- Ile masz lat? I kto jest alfą w Twojej watasze? Ta nazwa wydaje mi się znajoma...- wpatrzyła się w oczy wilka. Coś jej się przypominało. Odległe, zatarte wspomnienie. Nie umiała nawet odróżnić czy jest złe, czy dobre.
Czas jeść...
- No to może się poczęstujmy wszyscy, hm? Jedzenia wystarczy dla wszystkich.
Po tych słowach wzięła w pysk nogę młodego sarniaka i rozszarpała skórę aby dostać się do mięsa.

Entari

Wilczyca nie ruszyła się z miejsca.
- Mi na dziś wystarczy - rzekła spokojnym głosem. - Czego się boisz? - teraz ona zadała pytanie wilkowi. Był dziwny. Taki... Hmm... Nawet wilczyca nie potrafiła określić jaki był biały basior. Bezpłciowy? Tak, chyba tak.

Moon

Samiec drgnął lekko, wsłuchując się w mówiące do niego głosy. Zastrzygł uchem, wyłapując dźwięki z otoczenia. Spojrzał na niebo a potem zamknął ślepia by coś sobie przypomnieć. Jego błękitne ślepia węrowały po oklicy. - Nie boje się nieczego - odparł zwracając się do Entari. Chwilę potem skierował swoje słowa do Miny. - Ile mam lat, nie wiem, alfą mojej wathy jest... nieważne... - powiedział.

Mina

- Dla mnie ważne, ale jak wolisz.- warknęła wilczyca między kęsami.- No nie jecie? No dlaczego no...
W końcu sama przerwała jedzenie. Nie wypadało samej się opychać kiedy inni patrzyli. Chociaż ich zaprosiła ale oni nie jedli, nie wypadało. Spojrzała na nich zdziwiona. W końcu tylko się uśmiechnęła, bo co innego miała zrobić.

Entari

Wilczyca obrzuciła Moon'a lodowatym spojrzeniem.
- Czemu kłamiesz? - spytała głosem ociekającym jadem. Wstała i obeszła białego basiora dookoła. Szła dumnym, pewnym krokiem. Wszystkie emocje wilka odbijały się w jego jakby porcelanowych oczach.

Moon

Moon drgnął lekko, jego myśli odszukiwały właściwej odpowiedzi. Wzrokiem śledził Entari, jego ślepia błyszczały ciekawością.
– Kłamie? – zapytał z lekką ironią.
Przerzucając swój wzrok na Mine, kątem oka nadal obserwował Entari. Zmrużył oczy i powiódł wzrokiem wokoło.

Mina

Czarna wadera obserwowała oba wilki z zaniepokojeniem. Tylko bitwy nam tu brakuje, pomyślała i usiadła na ziemi. Przyglądała się im, w oczach miała stanowczość. Lekko poirytowana skoczyła na równe nogi.
- Dobra! Kończcie ten cyrk bo zaraz zwariuję! Wyjaśnijcie sobie wszystko tu i teraz a nie gracie w jakieś tajemnice!- warknęła Mina. Spojrzała Moonowi w oczy niemalże wyzywająco, później odwróciła się do Ethir. Miała dość tych ich podchodów.

Uxta

Basior szedl sobie na polowanie, nagle... Co to? A raczej kto to? Znajomy zapach i odce. Postanowil to sprawdzic. Po paru krokach dojzal swojego alfe. Podbiegl do niego merdajc wesolo ogonem. Przysiadl sie.
- Czesc wam.
Przywital ich wesolo. Po czym spojzal na wilczyce.
- Jestem Vuxta.