Środek lasu.

Nightmare

Czarna niczym smoła wilczyca przedzierała się przez leśną gęstwinę z niezbyt zadowoloną miną. Dlaczego ? Wystarczyło jedno słowo - śnieg. Night nienawidziła go z kilku powodów. Po pierwsze był zimny i mokry, brr. A po drugie na tle białego puchu, samica wyróżniała się ze swą ciemną barwą sierści, co znacznie utrudniało polowanie. Prychnęła ze złością. Tak jakby chciała obwieścić dla każdego zwierzaka swą obecność. Pokręciła głową, po czym nieco przyśpieszyła. Jej łapy wybijały miarowy rytm. Jak dobrze jest czasem pobiegać w samotności, przemyśleć wszystko, dać się ponieść instynktowi. Wadera nie zauważyła nawet jak daleko w głąb lasu się zapuściła. Właśnie wbiegła na jakąś niewielką, zacienioną polankę, na której stało coś co przypominało wliczy pomnik. Wyczuwała także obecność innego wilka. Mimowolnie skrzywiła się. Zapewne czekała ją kolejna jakże nudna rozmowa z irytującym pobratymcem, a tak liczyła na chociaż minimalną dozę samotności. Pozostawała czujna. Nie wiedziała z kim ma do czynienia. Dopiero gdy przybliżyła się nieco bardziej, na jej pysk wpełzł złośliwy uśmieszek.
- No proszę, nie spodziewałam się spotkać w takim miejscu jakiegokolwiek wilka... Szczególnie tak młodego - mruknęła spokojnie, ba niemal z uprzejmością i ukazała swe białe, ostre ząbki. Utrzymywała dystans i czekała na reakcję nieznajomej.

Ariana

Ariana leżała przed pomnikiem, wpatrując się w miejsce, gdzie kiedyś prawdopodobnie znajdowały się oczy wykutego w skale wilka. Była tak zamyślona, że gdy usłyszała głos obcej wilczycy, która niepostrzeżenie znalazła się na niewielkich rozmiarów polanie, aż podskoczyła. Miała nadzieję, że nieznajoma tego nie widziała. Nie lubiła, gdy ktoś wyczuwał u niej niepokój czy strach.
- Jeśli chciałabyś zostać tu sama, to nie problem - odpowiedziała może trochę za szybko, przechodząc z pozycji siedzącej do stojącej, wpatrując się w czarną waderę - właściwie chciałam już iść.
To nie była do końca prawda. Ariana nawet nie zastanawiała się, kiedy należałoby opuścić to miejsce i ruszyć dalej. Nie chciała denerwować nowo przybyłej, gdyż nie znała jej usposobienia. Wolała nikomu nie wchodzić w drogę, zwłaszcza starszemu. Tlił się w niej jednak promyk nadziei, że nieznajoma jest jedną z tych przyjaznych wilczyc.

Entari · Wysłany: Śro 14:04, 21 Mar 2012 Temat postu:

Entari spacerowała przez gęsty las. Rozmyślała tak jak zwykle. Szła raczej powoli lekko stawiając łapy. Nieobecnym wzrokiem wodziła po wiekowych drzewach. Przystanęła pod jednym z nich.Usiadła i oparła się o pień. Wlepiła wzrok w odległy punkt na niebie. Głęboko wciągnęła powietrze.

Mina · Wysłany: Śro 15:48, 21 Mar 2012 Temat postu:

Mina krążyła po lesie z nosem przy ziemi. Czuła zapach wilka. Wiedziała, że już kiedyś go znała. Hitashi? Nie, pomyślała, to nie ona. Przeszła kilka kroków i zauważyła wilka siedzacego pod drzewem i patrzącego się w niebo. Inna wadera jej nie widziała. Mina zaciągnęła powietrze i wtedy do jej łba wpadło odległe wspomnienie. Entari! Podbiegła do niej szaleńczo, z wesołym uśmiechem na psyku. Nie była pewna czy Entari się ucieszy ale Mina na pewno.
-Entari!- wrzasnęła czarnula kiedy dobiegała do drzewa.

Entari · Wysłany: Śro 17:00, 21 Mar 2012 Temat postu:

Wilczyca nie odrywała wzroku od nieba.
-Witaj- powiedziała spokojnie. Zamknęła oczy i odwróciła głowę. Podniosła powieki i spojrzała Minie głęboko w oczy. Uśmiechnęła się kącikiem warg. Zdziwiła się, bo już myślała, że zapomniała jak to się robi.

Mina · Wysłany: Śro 18:25, 21 Mar 2012 Temat postu:

No oczywiście! Jak zwykle... cicha i spokojna.
Mina warknęła sobie w duchu te słowa a jednak uśmiechnęła się. Pamiętała i sprawiało jej przyjemność to, że Entari pozostała taka, jaką znała. Ona sama się zmieniła ale przynajmniej jej znajoma pozostała sobą.
-Widziałaś gdzieś może Hitashi? Od dłuższego czasu jej nie widziałam... praktycznie się rozeszłyśmy.- szepnęła Mina i nieco posmutniała ale zaraz się uśmiechnęła.
-Nie przeszkadzam Ci, prawda? Jeżeli tak to przepraszam, odejdę.- nie pragnęła być sama ale jednak wolała się nie narzucać.

Entari · Wysłany: Czw 14:43, 22 Mar 2012 Temat postu:

-Od bardzo długiego czasu nie widziałam nikogo- położyła nacisk na ostatnie słowo.
- Nie, nie przeszkadzasz mi - powiedziała spokojnie. Właściwie to nic jej już nie przeszkadzało. Mogła znieść wszystko. Spojrzała na ciemniejące z wolna niebo.

Mina · Wysłany: Czw 16:10, 22 Mar 2012 Temat postu:

Mina popatrzyła po sobie, schyliła łeb i ostrożnie podniosła łapę. Rozejrzała się po lesie i usiadła.
- Posiedzę tu z Tobą. Dotrzymam ci towarzystwa- uśmiechnęła się do wilczycy i położyła się przy niej niemalże dotykając jej ogona. Przesunęła delikatnie łapę w jej stronę tak aby lekko przylegała do jej boku. Entari była dziwna, niezwykle spokojna a Mina? Teraz siedziała z nią w milczeniu i delikatnie się uśmiechała.
Czasem nie trzeba słów. Wystarczy świadomość, że ktoś jest przy Tobie
Coś jej podpowiedziało, że teraz właśnie jest taka sytuacja. Nie potrzebowały słów więc ich nie używały.

Entari · Wysłany: Pią 18:35, 23 Mar 2012 Temat postu:

Ethir nie protestowała. Co prawda nienawidziła dotyku, ale tym razem zrobiła wyjątek. Oparła głowę o pień i przymknęła powieki. Rozmyślała. Badała najdalsze zakątki swojego mrocznego umysłu. Nagle otworzyła szeroko oczy i wzdrygnęła się. Nie zrobiła jednak nic poza tym.

Mina · Wysłany: Pią 20:12, 23 Mar 2012 Temat postu:

Mina siedziała obok Entari i myślała czy aby na poewno nie irytuje wilczycy swoją obecnością. Leżała z wzrokiem wbitym w jeden punkt co chwila spoglądając na wilczycę. Jej zachowanie było dość osobliwe i z lekka zastanawiało Minę ale tym razem nie chciała nic zmieniać. Zamknęła oczy i przysnęła czując obok siebie ciepło Entari.