Wysoka skała

Sharli

Zaaferowana polowaniem nie zauważyła, że odnalazł ich wreszcie Hidoi. Jej ogoń muskał ziemię powoli równocześnie z jej lekkim oddechem. Słysząc warczenie innego wilka, który prawdopodobnie już zaatakował swoją ofiarę wyskoczyła zza kępy trawy w której siedziała i skoczyła na plecy sarny którą wcześniej sobie upatrzyła. Zwierze jak łatwo się domyślić nie było zadowolone i poczęło miotać się we wszystkie strony. Sharli nie chcąc tracić czasu wbiła kły w szyję kopytnego i zacisnęła mocno szczęki czekając aż zwierzę posłusznie padnie martwe. Kiedy sarna poruszyła się ostatni raz wilczyca odsunęła się i oblizała pyszczek z krwi po czym powąchała zwierzynę siadając obok niej. Miała chwilę by rozejrzeć się jak idzie innym. Kiwnęła Kiriku widząc, że on również zdobył już swoje pożywienie. Libera najwidoczniej dalej czekała, musiała się jednak pospieszyć tak jak reszta by pozostałe jelenie nie uciekły zbytnio spłoszone. Zwróciła znowu swój wzrok ku sarnie.

Hidoi

Kiedy Hidoi zobaczył przepiękną, silną sarnę ruszył w pogoń za nim. Była troszke większa, niż inne sarny. otrzepał się i dorwał sarenkę. Skoczył na tył sarny i wbił swoje pazury w jej zad. Potem wskoczył jej na grzbiet i wgryzł się w jej szyje. Zacisnął szczęki z całej siły i coraz mocniej wbijał swoje kły w szyję łani. W końu sarna padła, a Hid zawył dawając znak że także udało mu się coś zchwytać. Warknął ostro i zabrał się do obwąchiwania sarny.

Haruno

Mlodziak miał spóźniony zapłon. Spjrzał na odsuwające się powoli sarny i wypatrzył małego jelonka. Idealna ofiara dla szczeniaka. Haruno ruszył w stronę zdobyczy. Nagle coś wielkiego i brązowego poruszyło się. Ogromnych rozmiarów jeleń zastąpił drogę szczeniaka. Wilk nie za bardzo wiedział co ma zrobić. Cofnął się krok do tyłu a potem w bok. Porożę jelenia uderzyło w pierś Haruno który poturlał się do tyłu. Uniósł łeb nie za bardzo rozumiejąc co się stało.

Sharli

Warknęła cicho widząc tą sytuację i poruszyła się jakby miała wstać. Zrezygnowała jednak, jeśli dzieciak chce się czegoś nauczyć musi sam zdobyć umiejętności. Polizała spływającą po ciele sarny krew i wgryzła się w jej szyję smakując mięsa.
Jezu.. jaka ja jestem głodna. Pomyślała wyrywając zębami kawałek i pożerając, po czym jak to ona, dbając o swoje futro oblizała dokładnie pyszczek.
Przeniosła znowu wzrok w górę gdzie Haruno walczył ze sobą i z jeleniem.

Haruno

Haruno potrząsnął łbem i spojrzał na rogacza. Szybkim ruchem podniósł się z ziemi i cofnął do tyłu. Jeleń nie zamierzał mu odpuścić. Wilk cofnął się i wrknął. Zwierze uderzyło rogami, jednak szczeniak odskoczył. Odbił się od ziemi i wylądował na plecach swojej ofiary. OCzywiście jeleń nie będąc ardzo zadowolony staraniami jego napastnika zrzucił go. Haruno znów odskoczył przed ciosem rogów a potem uczepił się gardła jelenia. Zwierze zaczęło się miotać i uderzać basiorem o drzewa i ziemię. W końcu jednak wykrwawiło się i padło. Wilk sapnął i opadł na ziemię patrząc na swój łup.
- Udało się - powiedział. Wstał i oderwał kawałek jeleniego mięsa.

Libera

Libera widząc iż wszystkim się udało była już pewna, że
szczeniakowi nic nie grozi. Wyskoczyła za wielkiej skały i ruszyła
w pogoń za dojrzałym jeleniem choć miał olbrzymie poroże Libera
się go nie lękała. Jej łapy biegły coraz szybciej, gdy była już
wystarczająco blisko zwierzęcia by go dorwać. Uwiesiła się pazurami
na szyi jelenia. Początkowo ofiara próbowała zwalić Libere z ciała.
Lecz ona uczyniła to jemu. Gdy uwalona zwierzyna leżała samica
rzuciła się jej na kark przetrzymując jelenia od wstania następnie
podeszła do szyi przegryzając tchawicę. Krew wytrysła Libera
nie mogła się opanować, ślina jej ciekła ciurkiem. Wgryzła się
w zwierzyna. Żując mięso rozglądała się patrząc jak znajomi
rozkoszują się smakiem dziczyzny.

Kiriku

Kiriku oblizał się po skończonym posiłku.
Wstał i podszedł ku znajomym mówiąc lekko speszony.
-Wiecie ja już muszę iść... Czeka mnie test na wojownika, Libera
wiesz o czym mówię. I dzięki za to, że miałem chociaż do kogo pysk
otworzyć. Do zobaczenia może jeszcze będę miał szanse kiedyś
się z wami spotkania.
Odwrócił się i pognał w kierunku omówionym miejscu z Inre.
Bał się, że powie coś nie tak, ale nie mógłby żyć z wiedzą, że
do niczego się nie nadaje.

Sharli

Spojrzała za odbiegającym wilkiem, w sumie nie było czasu się z nim pożegnać, a smaczne mięso leżące u łap każdego wilka za bardzo kusiło by się ruszyć. Usiadła sobie wygodnie wyrywając kawałki mięsa i jedząc w zamyśleniu.
Po tym wszystkim będzie musiała się przebiec by nie rozleniwić się całkowicie. Uśmiechnęła się też czując, że ma szczęście iż nie jest tutaj sama. Ta samotność była zbyt dobijająca.
Dobra robota. Dodała głośniej pomiędzy paroma kęsami.

Libera

Libera zjadła do połowy jelenia.
Wstała i przybliżyła się bliżej wilków.
-Wiecie może jest zima ale ja tam nie chce przybierać sadła na mrozy.
Może przebiegniemy się? Tak na inne tereny...
Usiadła nie cierpliwie czekając na odpowiedź, jej ogon nie mógł się
uspokoić.

Hidoi

Chętnie- odparł połykając ostatni kęs. Uśmiechnął się szeroko do Libery i mruknął. Przeciągnął się dokładnie i zaczął powoli merdać ogomiskiem. Spojrzał na Sharli, potem na małolata. Nie wiedział za bardzo co powiedzeć. Oblizał pyszczek i burknął sam do siebie jakiś wymyślony przez niego wyraz.