Łąka.

Kira · Gość

Przyszedł, a właściwie przyleciał. Mknął jak szalony przez góry wąwozy i doliny, a tak naprawdę to przyszedł i rozłożył się jak książę. Jego oczy były skupione w jednym punkcie, w kasztanie, zastanawiał się skąd kasztan wiązł się na polanie.

Nivera

Dzisiejszego wieczoru śnieg padał wyjątkowo obficie. Wszędzie było biało, biało, biało.. powoli doprowadzało to alfę do szału, nie dość, że utrudniało to poruszanie, to było takie zimne i mokre..
Ze względu na porę roku Rozległe Polany o tej porze okryte były ciemnością, którą delikatnie rozgarniał blask księżyca. Wadera bezszelestnie podeszła wilka od tyłu i usiadła w milczeniu. Prawie zawsze tak robiła, uwielbiała się skradać. Zamiotła ziemię ogonem, dopiero wtedy dało się usłyszeć jakiekolwiek dźwięki związane z jej przybyciem.
- Ładny dziś księżyc, nieprawdaż? - wyszeptała, a na jej twarzy pojawiło się nieszczere coś, mające robić za uśmiech. Dyskretnie obwąchała samca. Najwyraźniej nie był z jej watahy - ten zapach był jej obcy. Odsunęła się nieco i przeszła się kawałek, jakby zwiedzała. W rzeczywistości badała Kirę i jego reakcje. Przysiadła nieopodal, nie spuszczając wzroku wilka.

Kira · Gość

- Podchodzisz do mnie od tyłu, próbując mnie przestraszyć, a teraz pytasz mnie o księżyc... - powiedział niewzruszony. Nie zmienił nawet kierunku, wciąż był zainteresowany kasztanem.
- Masz racje, księżyc dziś jest wyjątkowo ładny, choć nie jest pełnia.

Nivera

Wilk zachowywał się dziwnie. Wpatrywał się w kasztanowca niczym zahipnotyzowany, ale wilczyca zignorowała to.
- Nawyk - mruknęła krótko. Odgarnęła grzywkę i rozejrzała się. W pewnym momencie uświadomiła sobie, że doskwiera jej głód.
- Niestety nie mogę dłużej zaszczycać Cię moją obecnością.. - rzuciła cicho i ruszyła, a jej postać powoli znikała na horyzoncie.

Kira · Gość

Wilk obrócił się za odchodzącą wilczyca wstał i odrzucił łapą kasztana. Znudził mu się, po paru godzinach wpatrywania się w niego, Kira stracił pierwotne zainteresowanie obiektem.

Jast · Gość

Wtedy przyszła Jast. Zapragnęła odpocząć jako młody szczeniak, jako że miała jeszcze ochotę żeby pobrykać, jednak powstrzymała się. Padła na łąkę zmęczona, ale szczęśliwa.Poleżała chwilkę i pobiegła gdzie indziej.

Przykro mi, leci ostrzeżenie. Nie pierwszy raz post Twój ma mniej niż 4 linijki bez dialogów, albo posiada za jakieś błędy stylistyczne (brak spacji po kropkach itd.)
Ostrzeżenie usunę po zauważeniu znacznej poprawy. Upominałam.
http://www.watahawilkow.fora.pl/sprawy-organizacyjne,23/ostrzezenia-i-zwiazane-z-nimi-konsekwencje,261.html
~ Nivera

Aisha

Późnym wieczorem Aisha przybyła na łąkę. Usiadła na trawie, żeby odpocząć. Głód dokuczał Aishy coraz bardziej. "Musze coś zjeść"- pomyślała. Przed nią przebiegł biały zając, którego było bardzo dobrze widać w nocy. Bez namysłu Aisha rzuciła się w pogoń za zwierzyną. Nie trwało to długo, wilczyca dzięki swej zwinności i sprytowi złapała śnieżnobiałego zająca w swe łapy. Schowała się w krzaki i zjadła zdobycz.
Czarny kolor futra pomaga jej w polowaniach.

Arise

Dostojnym i nieco melancholijnym krokiem dotarła tu Arise. Nieufnie rozglądała się wokoło patrząc czy przypadkiem ktoś jej nie obserwuje lub za nią nie idzie. Podążała tak przez chwilę trzymając w zębach jakiś mały, puszysty przedmiot, a mianowicie zajęczą łapkę. Wilczyca jeszcze raz upewniając się czy nikt nie widzi legła się na trawie i położyła obok swoją zabawkę. Chwilę myślała i turlała ją od niechcenia po ziemi. Wreszcie załapała ją z powrotem, zrobiła zamach głową i wyrzuciła łapę w powietrze, biegła przez chwilę wpatrzona w niebo starając się ją złapać. W podskokach próbowała chwycić zdobycz tylko po to, aby rzucić nią znowu. Arise nie chciała, żeby ktokolwiek o tym wiedział, zdawała sobie sprawę z tego, że zachowuje się jak mały beztroski szczeniak, bo kto normalny bawi się w taki sposób. Po kolejnym z nieudanych chwytów znudziła się wreszcie i przestała się pastwić nad zmarzniętą i oślinioną łapą. Położyła się na plecach i westchnęła.
- Ciekawe jak to było by być innym zwierzęciem? - Mamrotała do siebie - a może taki borsuk albo wiewiórka moją lepiej niż ja? One tak ładnie biegają po drzewach, a ja nie umiem - żaliła się, patrząc na drzewa nieopodal i wyobrażając sobie siebie jako biała trochę niekształtna wiewióra z gigantycznym orzechem w gębie.
- a ty, co się gapisz - warknęła spoglądając na zajęczą łapę, której pazury przypominały parę oczu. Po chwili odsunęła ją od siebie z obrzydzeniem. Odwróciła się na bok i tłukąc ogonem o ziemię nuciła jakąś piosenkę wymyśloną na poczekaniu.
- Gdzie jest mój dom na na na...... Tam będę ja na na na...... Tylko, którą drogą iść maaaam. Taki już los i mój wielki żal, pójdę za las i zrobić siku za nas na na na........ Gdy będziemy sami to zmienimy się w wiewiórki i już będzie yyy.... dupa nie, nie tak. - Stwierdziła na koniec poirytowana.

wkrótce wstała i opuściła to miejcie.

Aisha · Wysłany: Sob 18:52, 12 Mar 2011 Temat postu:

Po rozstaniu z bratem, nogi zapędziły Aishe aż tu. Czuć było już wiosnę, trawa zieleniała, a ćwierki ptaków słychać było dosłownie wszędzie. Wiatr znacznie się uspokoił. Wilczyca przysiadła, rozmyślając o bieżących wydarzeniach. Po długiej drodze zaczął doskwierać jej głód. Zdawało jej się, że jakieś zwierze kroczy w jej stronę. Być może to był wilk. Słyszała wyraźne kroki i szelest traw.

Arise · Wysłany: Nie 20:15, 13 Mar 2011 Temat postu:

Dość niezgrabnie i potykając się wpadła tu Arise. Znudzona starając się znaleźć zajęcie postanowiła wczuć się w rolę ślepego wilka i zdać się wyłącznie na węch. Idąc potykała się o każdą przeszkodę, śmiejąc się przy tym. Nie zważając na to, że ktoś może być w pobliżu przechadzała się po omacku robiąc przy tym wiele hałasu. W końcu wyszła z zarośli na łąkę i odetchnęła. Wreszcie może otworzyć oczy. Ku jej zdziwieniu na miejscy był jeszcze ktoś. Poirytowana miała nadzieję, że obcy wilk nie zwracał uwagi na jej wyczyny i siadła nieopodal i jakby nigdy nic zaczęła oglądać swoje łapy nucąc coś pod nosem.