Łąka.

Mina

Mina słyszała z daleka głos Diabla. Powoli otworzytła oczy, wróciła jej przytomność. Zaschnięta rana, którą Mina nabyła w walce z dzikami, znowu zaczęła krwawić. Pękła i okrutnie bolała waderę ale ta nie dała tego poznać. Ani mruknięcia, ani skrzywienia. Uśmiechnęła się ale w jej oczach był ból.
-Chodź nad potok. Muszę to przemyć. Nic Ci nie jest?-zapytała czarnego wilka i wstała powoli. Chwiała się ale dała radę przejść kilka kroków. Wciąż była oszołomiona.

Diablo

Basior podszedł do wadery i starał podeprzeć jej ciało własnym z boku. -O mnie się nie martw. Dałbym sobie radę. Martwił się bardzo o Minę, w końcu krwawiła a to nie byle co. Podeszli do potoku. Diablo usiadł i patrzył się w stronę wadery. Chciał być wobec niej opiekuńczy.

Mina

Mina, starając się docenić pomoc wilka, uśmiechnęła się co niego serdecznie. Podeszła do wody i pomimo iż jej nie lubiła, usiadła i poczęła przemywać bok. Cieszyła się że towarzyszowi nic nie jest. Na jej pysku dało się zobaczyć szczery, ale pełen bólu uśmiech. Na jej ciemnej sierści nie było widać krwi ale dało się wyczuć jej wyraźny zapach.
- Ciekawe co je tak spłoszyło. - warknęła Mina i ułożyła się wygodnie tak, aby jej ogon był zanurzony w wodzie. Co jakiś czas wyciągała go i zwilżała nim pękniętą ranę jak pędzlem co przynosiło jej dużą ulgę.

Diablo

Basior zamyślił się przez moment. -Mogli to być ludzie ewentualnie jakieś nieporadne wilki, które nie umieją polować. Położył się odgarniając lekko ogonem śnieg. Czuł zapach krwi. -Napewno nic ci nie jest? Zapytał z troską w głosie. W końcu wadera była dla niego kimś wyjątkowym.

Mina

-Napewno. Bywałam w gorszych kłopotach. - zaśmiała się dźwięcznie przypominając wszelkie ucieczki, walki i polowania. - Ciekawa jestem co teraz robią Aisha z Inre.
Spojrzała na wilka. Jego złote oczy patrzyły na nią. Byli identyczni na zewnątrz oraz identyczni w środku. Serca biły tym samy spokojnym rytmem. I to Mine dawało siłę aby codziennie otworzyć oczy, wstać i pójść. Specjalnie dla tego wilka codziennie rano wracała do życia. Czula że specjalnie dla niego się urodziła.

Diablo

-Pewnie to samo co my. Uśmiechnął się znacząco w stronę samicy. Spędzili już ze sobą mnóstwo czasu. -Na terenach Watahy znajduje się moje legowisko. Może wybierzemy się tam? Odpoczynek by ci się przydał szczególnie jeśli jesteś ranna. Przekręcił łeb lekko w prawo, ale nie spuszczał wzroku z Miny.

Mina

Tereny watahy, legowisko, Mina zastanowiła się chwilę.
- A daleko to? Podczas samotnego pałętania się po bezdrożach całkiem straciłam orientację.- rzekła po krótkim namyśle.- Ja nie mam swojego legowiskia więc chętnie skorzystam.
Mina miała w sobie to, co nie pozwalało jej odmówić kiedy czegoś potrzebowała. Rozsądek czy głupota? W zależności od sytuacji potrafiła to rozpoznać. Wstała i czekała aż przyjaciel pokaże jej drogę.

Diablo

Basior obrócił się o 180 stopni. -Tamtędy będzie o wiele szybciej. Szedł wolnym krokiem. Przecież musiał zaczekać na Minę, a ona była poszkodowana. Obrócił łeb aby zobaczyć czy przyjaciółka idzie za nim.

//z.t

Mina

Mina ruszyła za wilkiem. Była ciekawa jak wygląda jego legowisko. Powoli truchtała za wilkiem przechylając się nieco na bok. Kiedy tak szła, czuła mniejszy ból. Zdrętwiała już po kilkunastu metrach ale wiedziała że musi wytrwać do końca. Przyspieszyła biegu aby dorównać basiorowi. Będąc tuż obok i idąc zgodnie z nim pomyślała, że dobrze by było, gdyby ta chwila trwała wiecznie. Potem, nie zastanawiając się nad tym, szła w milczeniu obok wilka.

NemuS

Nemu zdezorientowana chodziła sobie po łące. Położyła się na środku i zaczęła rozmyślać. Przypomniał jej się Thirin z którym kiedyś była. Łza jej poleciała ale po chwili pozbierała się i dalej leżała na miękkiej trawie.