Gryfia Góra.

Mina

Mina kiwnęła łbem i weszła do groty. Zwinęła sarnią skórę tak, aby mogła nieść i wspięła się po śniegu wyżej. Odwróciła się do wilka zachęcająco i sama ruszyła przed siebie. Nie wiedziała którędy idzie ani gdzie trafi ale gdzieś musiała. Rozejrzała się raz jeszcze. Stanęła i odwróciła do zachodzącego słońca.
- Czeka nas wędrówka po nocy.- powiedziała smutnym głosem w przestrzeń. Może wilk usłyszał a może i nie. Wadera gapiła się w słońce ale tak naprawdę czekała na wilka. Kiedy usłyszała spadający ze skarpy śnieg, wstała i ruszyła w dół zbocza, ścieżką prowadzącą przez skały. Była stroma ale wilcze pazury pozwalały jej się utrzymać. Nie schodziła. Zjeżdżała na pazurach nie oglądając się za siebie. Była wypoczęta i najedzona. Nic więcej tylko się stąd wydostać bez szwanku.
Albo oboje albo żadno.
Coś kazało jej być wierną temu wilkowi i nie sprzeciwiała się temu czemuś. Nie w tej sprawie.

Diablo

Diablo ruszył z uśmiechem na pysku. Nie był tak do końca szczęśliwy, że tutaj ugrzęźli, ale najważniejsze jest to, że próbują się wydostać. -No to w drogę. Powiedział i ruszył śladem wadery. Nocą było bardziej niebezpiecznie. Jednak to go nie zrażało. Każdy krok stawiał ostrożnie, aby przez przypadek nie spaść ze skarpy.

Mina

Mina dotarła do podnóża góry i dopiero teraz obejrzała się za siebie. Diablo schodził za nią. Słońce nie zaszło jeszcze do końca. Odwróciła się. Były dwie drogi. Jedna przez otwarty teren, do skał a druga przez rozległy las, w którym Mina jeszcze nigdy nie była. I wolała nie być. Jednak czekała na decyzję Diabla.
- Którędy idziemy?- zapytała swoim typowym, pełnym troski głosem kiedy wilk zszedł i stanął obok niej.

Diablo

Wilk zamyślił się i to dość solidnie. Miał dylemat, ale w końcu zapytał Miny: -A którą drogę znasz bardziej? Przecież w lesie mogliby się w każdej chwili zgubić. Na otartych terenach jego zdaniem byłoby o wiele prościej. No ale teraz liczyła się tylko odpowiedź wadery.

Mina

Mina rozejrzała się raz jeszcze i rzekła:
- Nie znam żadnej z tych dróg. Na otwartych terenach będziemy bardzo widoczni. Jeszcze na śniegu. A w lesie możemy zabłądzić albo spotkamy wrogo nastawione wilki. Chodźmy przez te pola.
Wypaliła od razu jakby znała odpowiedź wcześniej. Nie była pewna jednak czyw wilkowi będzie odpowiadało. Myślała, że on zna którąś drogę. Wzięła skórę w pysk i pobiegła przed siebie. Ściemniło się już ale było jeszcze trochę widać. Ruszyła w kierunku skał.

Diablo

Diablo czuł, że wadera wybrała właściwą drogę, choć nie do końca. Oczywiście ufał jej, jednak w tym wypadku wybór był trudny. -Komu w drogę temu czas. Powiedział szeptem w swoją stronę i ruszył kłusem do Miny.