Biała przełęcz.

Nivera

Spore, poprzeczne obniżenie terenu w Lodowych Górach. Nazwa biała przełęcz wzięła się od tego, że jak reszta gór, cały rok kryje się pod śniegiem. Nie jest tu do końca bezpiecznie, ale wiele wilków przychodzi tu pomyśleć.

Jast · Gość

Właśnie na to miejsce przyszła ostrożnie Jast.Rozmyślała nad sobą i o tym, co by było gdyby.Chwilę pomyślała i zdecydowała się zjechać z góry. Jechała bardzo szybko, trochę się wystraszyła.Ale w połowie zaczęł się świetnie bawić.Kiedy zjechała na dół myślała że to trwało za krótko.Ale że z Jasty leń był nie chciało jej się wchodzić.Więc się wyniosła.

Jast! Aktualnie jesteś nad wodospadem i piszesz z Niverą, nie możesz chodzić po innych miejscach! Ostatnio często łamiesz punkt 6. z regulaminu gry!

Yoshico · Wysłany: Wto 15:11, 22 Mar 2011 Temat postu:

Yoshico postanowiła oddalić się od wader znajdujących się przy jeziorze, tak więc przybyła tu. Gdzie nie gdzie pozostały małe skupiska jeszcze nie stopniałego śniegu. Wadera, po mimo iż dołączyła do watahy ognia, który także kocha nad życie, uwielbia śnieg, on ją uspokaja i wycisza. Yoshico rozglądnęła się po okolicy wypatrując innych wilków, a także zwierzyny.

Po chwili wadera opuściła to miejsce.

Entari

Wadera przystanęła niedaleko przełęczy. Spojrzała na góry z niekrytym podziwem. Nim jednak wkroczyła na wieczny śnieg, postanowiła coś zjeść. Okolica nie wyglądała na obfitującą w większą zwierzynę, ale gdzie nie gdzie dało się dostrzec ślady małych, króliczych łapek. Polowanie? Czemu nie. Musiała tylko znaleźć potencjalnego kandydata na posiłek. W tym celu zeszła z wytyczonego przez siebie wcześniej szlaku. Nie skradała się specjalnie, krążą plotki że stada szaraków przemierzające te strony, mogą liczyć nawet po sto sztuk. Doszła do wniosku, że prędzej czy później jakiegoś spotka. Tak jak przypuszczała nie musiała długo czekać. Nieopodal usłyszała buszującego w krzakach długoucha. Tym razem nie miała ochoty gonić obiadu, więc zabiła go szybko. "Ciekawe co kryje się za przełęczą."- pomyślała i wyobraziła sobie świat po drugiej stronie. Nie była to polanka pełna kwiatków lecz zimne, ciemne, nieprzyjemne miejsce. Czyli nic nowego.

Po dłuższym namyśle postanowiła wkroczyć na pokrytą śniegiem przełęcz. Wszędzie było biało, a śnieg iskrzył się jak miliony gwiazd. W końcu znalazła jakieś ciche miejsce. Przysiadła na białym puchu i zawiesiła wzrok na horyzoncie, pogrążona w zadumie.

Po pewnym czasie opuściła przełęcz. Nie poszła jednak w stronę przeciwna niż ta, z której przyszła, mimo iż wcześniej zastanawiała się co znajduje się za białą częścią gór.

Mistrz Gry

Event Świąteczny

Na śniegu coś błyszczy. To Amulet Nastrojów! Dzięki niemu będziesz mógł zobaczyć humor niektórych wilków, jak i innych zwierząt!

Kto pierwszy SENSOWNIE odpisze na ten post, stanie się szczęśliwym posiadaczem tego itemu.

Entari

Entari nie była w najlepszym humorze. Ta bezsilność w niektórych sprawach doprowadzała ją do szału. Do tego ten śnieg na przemian padający z deszczem. Szła, od czasu do czasu nerwowo potrząsając skrzydłami. Nagle potknęła się o coś leżącego w bardzo mokrym śniegu. Był to jakiś medalion, zawieszony ma długim łańcuchu. Otrząsnęła się ze stanu głębokiego zamyślenia, gdy o mały włos nie wylądowała nosem w białej masie. Podniosła delikatnie znalezisko. Pomyślała, że a nuż się kiedyś przyda. Ochłonęła trochę i postanowiła znaleźć jakieś bardziej gościnne miejsce. Oddaliła się już dużo spokojniejszym krokiem.

Yoshico

Wadera od dawien dawna nie spotkała na swojej drodze żadnego wilka. Mało który z nich, zapuszcza się w najbardziej odosobnione miejsca w tej krainie. Z melancholijnym nastawieniem przybyła tutaj. W głębi serca chciała poznać któregoś z wilków, być może nawet z własnej watahy. Mimo iż do niej należała, nie znała przynajmniej połowy osobników, jak nie więcej. Biały puch sączący się delikatnie z nieba - idealny widok dla Yoshi. Wilczyca szła spokojnym krokiem przed siebie, obserwując to zjawisko.

Hitashi

Hitashi Nie miała ochoty zostać na łące... Przybyła tutaj, choć nigdy tu nie była... Miała wrażenie, że ktoś jest tu razem z nią... Ale może była po prostu przewrażliwiona... Położyła się obok topniejącej zaspy śniegu i zaczęła grzebać łapami w śniegu z nudów... Potrzebowała kogoś obok, aby pobawić się, pogadać lub po prostu, żeby ktoś obok niej był. Leżąc i rozmyślając wadera zauważyła innego wilka ... Wydawał się jej znajomy, i miała rację, bo był to wilk z jej watahy, w której praktycznie nikogo nie znała... Miała ochote się odezwać, ale nie wiedziała czy wypada...

Yoshico

Yoshi przemierzając przełęcz spokojnym, powolnym krokiem zauważyła innego wilka ze swojej watahy. Z daleka zauważyła, że jest najprawdopodobniej młodszą od niej wilczycą.
- Witaj. - ukłoniła się waderze - Jestem Yoshi. - wilczyca przysiadła obok niej, zanurzyła pysk w hałdzie śniegu. Śnieg delikatnie opadał na ziemię. Yoshi otuliła się ogonem.

Hitashi

Hitashi bardzo zdziwiona towarzystwa innej wadery poczuła, że serce zaczęło jej szybciej bić. Jednak z dziwnym ucieszeniem w głosie odpowiedziała:
- Witaj...- po czym podniosła jedną wargę do góry - Jestem Hitashi.
Hitashi z zadowoleniem przyglądała się Yoshi. Jednak czyniąc to samo co ona położyła się i na chwilę przysnęła...