Biała przełęcz.

Hidoi

Hidoi przyglądał się uważnie dyskusji. Kiedy to Moon odszedł Hidoi zastanowił się gdzie mógł pójść. Chciał dowiedzieć się o co poszło. Podszedł więc do nieznanych mu wilków i odrzekł: Witam, jestem Hidoi z watahy Natury. Wilk zamilkł. Usiadł spokojnie i zaczął kręcić ogonem. Jego zielone oczyska spoglądały tuż na tajemniczego basiora. Miał co do niego dziwne podejżenia. Najpierw okrutna walka, a teraz dwa dziwne wilki? pomyślał basior. Hidoi spoglądając na czarną wilczyce poczuł się dziwnie. Zorientował się że są to wilki z watahy nocy. Był dziwnie rozzłoszczony.

Sharli

Wilczyca znów udała się na jedną ze swoich samotnych wędrówek ot by rozpoznać nowy teren. Tu jeszcze nie była, a ośnieżone szczyty zawsze ją zaskakiwały swoim ogromem i pięknem. Tego dnia coś jednak skierowało ją ku przełęczy, taki jakiś instynkt, jak zwykle zapowiadał on coś ciekawego.
Poruszała się spokojnie, muskając łapami śnieg, czasem zerkała na swoje ślady rozbawiona jak wiele ich zostawia, a jeszcze bardziej tym, że już niedługo kolejny opad śniegu skryje je pod swoim ciężarem.
Wzrok jej błądził po ścieżce którą szła, po jakimś czasie zatrzymała się odruchowo widząc jakieś inne wilki. Nie znała ich tu jeszcze wiele, mogła więc mieć tylko nadzieję, że chociaż jeden jest z jej watahy. Tak się jej przynajmniej wydawało, głupia nadzieja.
Westchnęła i strzepała płatki śniegu padające z drzewa na jej nos, po czym ruszyła dalej ku wybranemu wilkowi.
Podeszła do niego na jakieś dwa metry, ogon lekko opadał nie poruszając się ani trochę, ten jej odruch obronny, ta ostrożność, by jak najszybciej skoczyć lub uciec.
- Cześć... Jestem Sharli. - Spojrzała swymi zamyślonymi oczętami na wilka.

Hidoi

Jego zielone ślepia skierowały się na Sharli. Przyjrzał się jej dokładnie i zauważył że jest z watahy natury. Niepewnym głosem powiedział: Jestem Hidoi. Co Cie tu sprowadza? Obejrzał się dookoła siebie. Przeciągnął się i wyprostował łapy. Hidek zaczął lekko merdac ogonem. Patrzył się na wilczyce. Jego wzrok skupił się na niej. Hidoi postanowił nawiązac nową przyjaźń.

Sharli

Uspokajając się, że jest to wilk z jej watahy usiadła i owinęła ogon wokół łap. Starała się przywołać na pyszczek jakiś uśmiech, co nie było aż tak trudnym zadaniem.
- Sprawdzam teren. Możesz uznać, że spaceruje. A Ty? - Przyjrzała się uważnie wilkowi, z nieskrywaną ciekawością. Ostatnio nie miała wielu okazji do spędzania czasu ze swoimi pobratymcami, a co tu mówić o jej młodości. Chciała nacieszyć oczy czymś jej znanym.

Hidoi

Powiedzmy, że rozwiązuję tajemnice. Taki Sherlock Holmes- odrzekł wilk chichocząc się. Jego puszystky ogon zaczął merdac troszkę bardziej. Chociaż basior wcale nie lubił konwersacji, ta była odpowiednia dla niego. Hidek wstał i okrążył samice, przy tym lekko dotknął waderę swoim ogonem. Nie chciał wprowadzic złego nastroju. Aby troszkę podnieś Sharli na nogach spytał się ją: Masz ochote się przejśc? - zapytał Hidek aby zmieni atmosferę. Nie chciał także urazi wilczycy, co było nie lada wyzwaniem dla Hidoiego, który nie umiał ukazywa uczuc. Jedyne czego Hidoi pragnął to zabawy i przyjaciela- kogoś kto go wysłucha, kogoś kto pocieszy...

Sharli

Nie przywykła do zachowań innych wilków dlatego gdy tylko musnął ją ogonem zadrżała zdziwiona. Uśmiechnęła się jednak, bo dawno nie było przy niej innego wilka. Miałaby przepuścić okazję do rozmowy? Do poznania choć jednego przyjaciela? Nie, Sharli nie była głupia.
Zamknęła oczy i wstała otrzepując się ze śniegu, wraz z jej humorem, który od razu się polepszył rozbujał się jej ogon, nad którym łatwo traciła kontrolę.
- Z wielką chęcią. Nie widziałam tu jeszcze wszystkiego. Proponujesz jakieś konkretne miejsce czy gdzie nas łapy poniosą...? - Uśmiechnęła się zadziornie do Hidoiego i podeszła bliżej. Mrugnęła do niego z lekkim rozbawieniem i poszła dalej, specjalnie muskając końcem ogona jego nos.
- Tylko wiesz, lubię sobie pobiegać. - Spojrzała za siebie i zaczekała dokąd się skieruje.

Hidoi

Ostatnio wybrałem się do Wyjącej Puszczy i bardzo mi się to spodobało. Jest tam wiele przestrzeni i dużo zajączków. Dzisiaj rano goniłem tam zajączka. Chcesz się tam wybrac?- Spytał zaciekawiony Hidoi. Bardzo polubił tamto miejsce i pierwsze co miał na myśli to było właśnie to. Według niego było tam dużo przestrzeni, i można było cieszyc się tam wolnością. Po chwili dodał: No... chyba że wolisz coś innego? Hidek spojrzał się na Sharli. Spodobała mu się koleżanka z watahy.

Sharli

- Z chęcią, tak można rozprostować nogi po tym mrozie. W biegu, a konkretnie pogoni. - Odpowiedziała spokojnie kiwając jednocześnie głową na potwierdzenie. Z chęcią pogoni jakieś zwierzęta, w sumie dawno nic nie jadła. Wypadałoby coś upolować.
Szybko jednak skojarzyła fakty - ona nie wiedziała gdzie jest ta cała puszcza. Spojrzała więc na niego z lekką konsternacją i znów zrównała z nim.
- Ty prowadzisz. - Rzekła spokojnie.

Hidoi

Ok, no to ruszamy- odpowiedział Hid. Najpierw ruszył powolnym krokiem, potem przeszedł do szybszego truchtu, ale jego natura nie pozwalała mu dalej iśc tak wolno. Zaczął dziko biec w stronę puszczy. Nie wiedzał sam co w niego wstąpiło. Samica podążała za nim, i tak znikneli we śniegu.

\\\ sorki że napisałem za cib.\\\

Inre

Inre przyglądał się parze wilków. Czekał aż zechcą zwrócić na nich uwagę. Nie zaszczycili ich jednak ani jednym spojrzeniem. Wilk wzruszył tylko ramionami. Spojrzał na Aishę i uśmiechnął się ciepło. Milczał, ale jego spojrzenie wyrażało więcej niż mógłby powiedzieć. Wyrażało wdzięczność i miłość do wadery.