Skała pod wodospadem.

Ariana

Wpatrywała się na czarną wilczycę otrzepującą się z wody. Wtedy zamyśliła się widząc kropelki wody "wystrzelone" w powietrze przez Minę. Odpowiedź znajomej wadery wyrwała ją z tego stanu.
- Nie, niezbyt często.. Po prostu się nudziłam. - odpowiedziała z uśmiechem Ariana.
Przyglądała się, kiedy Mina ułożyła się wygodnie na skale z zamkniętymi oczami. Z początku nie wiedziała o co chodzi, wtedy jednak zrozumiała, że położyła się spać.
- Dobranoc - powiedziała do śpiącej, mimo że wiedziała, że już jej nie usłyszy.
Wiedząc, że musi już wracać do watahy, wyskoczyła przez ścianę wody na niższą skałę, aby dostać się do podnóża wodospadu.

Moon

Moon podążał za szumem wody. Pierwszy raz z a czymś innym niż zapach innych wilków. Niezbyt często zwracał uwagę na to co słyszy. Miał tylko nadzieję, że będzie sam. Zapach wilków był jeszcze świeży. Wybiegł przed wodospad. Na jego pyszczek spadły kropelki wody. Spostrzegł inne wilki i cofnął się jak porażony. Miał nadzieję, że nie został dostrzerzony. Może uda mu się wycofać? Było to miejsce nie należące do konkretnej watahy, więc z pewnością nie było tu dożo znajomych wilków. Ale on nawet własnej watahy nie chciał spotkać. Szybko więc uciekł.

Mina

Mina się obudziła nagle. Rozejrzała się po jaskini zaniepokojona. Nie zauważyła Ariany. Zamyśliła się. Postanowia wrócić do Arise i wadery, która wtedy dołączyła. Wstała i przyjrzała się slońcu. Już zachodziło kiedy wystrzeliła z groty i pomknęła wprost do lasu. Zastanawiała się czy zastanie jeszcze Arise na miejscu. Przyspieszyła biegu nie zważając na hałas i czy ktoś jej nie goni. Biegła.

Czika

Wilczyca pomału doszła do wodospadu. Odwróciła łeb w stronę z której przyszła. Próbowała usłyszeć czy wilki idą za nią. Jednak nie słyszała ich kroków. ,, Zgubiłam się?'' zapytała się samej siebie. Nie podobało jej się to. Zamoczyła łapę w wodzie. Czuła jak przepływa pomiędzy pazurami. Usiadła czekała aż dobiegną do niej. Skierowała głowę ku wodzie, lecz jej uszy wciąż były zwrócone w kierunku z którego przybyła. Czekała tak w bezruchu.

Kiriku

Kiriku spokojnie biegał po terenie blisko wodospadu , ponieważ bardzo lubił to miejsce. Zaczął się rozglądać. Zauważył nagle czarną samice leżącą blisko wody. Podszedł bliżej i ujrzał znajomą mu twarz. Była to Czika jego stara i dobra przyjaciółka. Szybkim krokiem szedł w jej kierunku i powiedział:
-Mogę się przysiąść ???
Nie oczekując na odpowiedz usiadł przy waderze.
-Mam nadzieję że nie przeszkadzam ???
Uśmiechnął się zamaczając łapy w wodzie.

Czika

- Nie, nie przeszkadzasz. Wyszeptała do niego.- Widzisz z tamtej strony dwa wilki? Zapytała zmartwiona. Nasłuchiwała kroków, lecz nic nie słyszała. Po chwili postanowiła przywitać się z przyjacielem. Podeszła do niego i uderzyła go lekko głową. Dawno go nie słyszała. Chciała mu tyle opowiedzieć, stwierdziła jednak, że to nie pora i miejsce. Usiadła tuz obok niego. Czekając na towarzyszy. Miała zmartwioną minę. Pierwszy raz tak się martwiła.

Ramona

Ramona biegnąc w strone wodospadu ujżała siedzące dwa wilki przy wodzie. Bez chwili wahania podbiegła, kamień z serca jej spadł gdy ujżała Czike. Spytała przerażona- Kto to jest ? ,gdzie Moon ? .Młoda wilczyca była pewna że podąrzał razem z Cziką. Obawiała się najgorszego,że Wilk się zgubił i nie trafi tutaj.

Czika

- To jest Kiriku. Powiedziała ciesząc się, że słyszy jej głos. - Nie wiem myślałam...- Zrobiła przerwę.- Myślałam, że jest z tobą. Jest noc? Zapytała bardzo niepewnie. Skierowała pysk w niebo. Przymknęła oczy. Martwiła się teraz. Chciała wrócić, wiedziała, że i tak mu nie pomoże. Kusiło ją. Wstała W końcu się powstrzymała i usiadła.

Ramona

Nie martw się wszystko będzie dobrze - odpowiedziała Ramona pocieszając Czike. Po głowie miała złe myśli bała się, że on już niewróci. Nie chciała tym martwić wilczyce, wkońcu i tak gorzej być nie mogło. Stwierdziła, że sen dobrze im zrobi a gdy obudzi się rano Moon będzie na nie czekał ze śniadaniem. Jedyne co pragneła to aby Wilk je odnalazł.-Czika powinnaś odpocząć, połóż się pogrążając w marzeniach a rano napewno ujżysz Moona, odnajdzie się, napewno tu trafi- Ramona wypowiedziała te słowa z nadzieją, że uda jej się uspokoić wilczyce.

Moon

Mon rozejrzał się dokoła. Zmrużył oczy żeby zobaczyć cokolwiek. Najbardziej obawiał się niezauważyć krawędzi wodospadu. Zatrząsł się na samą myśl o zimnej kąpieli. Jego wzrok był zamglony. Pochylił się do przodu. Ostrożnie stawiał łape za łapą. Obejrzał się dotyłu i starał się usłyszeć kroki wilczyc.
Wywalił się na zimny kamień. Śłyszał szum wody. Powoli skierował się w jego stronę. Ujrzał siedzące przy wodzie wilczyce i jeszcze kogoś. Powoli podbiegł do Cziki. Przysiadł koło niej. Patrzył z odrobiną nieufności na nowego wilka. Nie odezwał się. Posłał mu pytające spojrzenie. To było jego pytanie.