Dopisz zdanie.. - Niekończąca sie opowieść.

Azura

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?

Jast · Gość

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?
Otrzymał odpowiedź siostry:
-Niestety po twoim odejściu czasem mam halucynacje, czasem znowu czuję w sobie wilka...Tak, Will, ja nie mogę być normalna.

Azura

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?
Otrzymał odpowiedź siostry:
-Niestety po twoim odejściu czasem mam halucynacje, czasem znowu czuję w sobie wilka...Tak, Will, ja nie mogę być normalna.
- Rusałka która czuje wilka, pogrzało cie.
Wstał i opuścił siostrę.

Jast · Gość

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?
Otrzymał odpowiedź siostry:
-Niestety po twoim odejściu czasem mam halucynacje, czasem znowu czuję w sobie wilka...Tak, Will, ja nie mogę być normalna.
- Rusałka która czuje wilka, pogrzało cie.
Wstał i opuścił siostrę.
Ushio zapłakała, ostatnim wdechem przed wielkimi emocjami, wydusiła z siebie:
-Will, dokąd teraz idziesz? Zostawiłeś nasz kiedy byłam bezsilna, a teraz znowu mam cię stracić? Może nie wyśmiewał byś się ze mnie, tylko mi pomógł, co?

Nivera

Sugestia ode mnie: Powoli kończcie to jakoś ciekawie, za jakiś czas umieścimy to np. na stronie głównej. Osoba pisząca ostatnie zdanie może nadać tytuł.

Azura

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?
Otrzymał odpowiedź siostry:
-Niestety po twoim odejściu czasem mam halucynacje, czasem znowu czuję w sobie wilka...Tak, Will, ja nie mogę być normalna.
- Rusałka która czuje wilka, pogrzało cie.
Wstał i opuścił siostrę.
Ushio zapłakała, ostatnim wdechem przed wielkimi emocjami, wydusiła z siebie:
-Will, dokąd teraz idziesz? Zostawiłeś nasz kiedy byłam bezsilna, a teraz znowu mam cię stracić? Może nie wyśmiewał byś się ze mnie, tylko mi pomógł, co?
Chłopak obrócił się i zniknął, delikatny wiatr rozwiał włosy Ushio.
- Tym właśnie jesteś - przed oczami dziewczyny pojawiła się dziwna postać, nie mała odpychającego czy tez przerażającego wyglądu, wręcz przeciwnie. Przed dziewczyną właśnie stał obsydian. Ushio słyszała o nich w legendach, ale jeszcze nikt go nie widział. Obsydiany to skarby świata o ludzkim wyglądzie, potrafiące przejrzeć czyjąś dusze, uleczyć jej smutek czy też sprawić aby mogła poradzić sobie ze swoimi problemami.

Liva · Wysłany: Pią 14:16, 25 Mar 2011 Temat postu:

Pewnego pięknego poranka na świat przyszła niewielka rusałka.
Oczy jej były zielone jak lasy które znajdowały się w okół rzeki życia, miejsca, gdzie się urodziła. Na imię miała Ushio. Była jeszcze piękniejsza niż blask księżyca. Posiadała długie, jasne, praktycznie białe włosy, które delikatnie się kręciły.Oczy miała jak szmaragdy,szczęśliwe z tego że mogą zobaczyć piękno świata. Cieszyła się każdą wolną chwila, a przynajmniej starała.Lecz pewnego dnia zobaczyła coś, czego nigdy jeszcze nie widziała.Z początku trochę się przestraszyła, ale postanowiła zbadać owe znalezisko.Podeszła bliżej i zdziwiła się ogromnie bo przed jej oczyma pojawił się jej dawny brat, o którym jej matka opowiadała. Miał on duże niebieskie oczy i piękne włosy,które błyszczały tak że aż źrenica się powiększała do malutkich rozmiarów. Jednak Ushio nie cieszyła się z tego spotkania.Jej brat kiedyś, gdy była młoda zrobił jej coś strasznego... Dziewczyna nie potrafi mu tego wybaczyć, podeszła bliżej i przykucnęła obok niego.Wtedy odezwał się on,ten,który ją skrzywdził i jej uraz pozostał na zawsze w głębi:
-Ushio, wyrosłaś. Stałaś się bardzo podobna do matki, wiesz ?
Dziewczyna wstała i zbulwersowała się ogromnie,ponieważ nikt jeszcze tak do niej nie mówił.
- Jak śmiesz o niej wspominać ?! Zostawiłeś nas i uciekłeś twierdząc że nie masz wyboru. Czy ty wiesz ile się przez ciebie wycierpiałam ?
Ushio faktycznie bardzo kochała swojego brata, a jego odejście było dla niej wielkim ciosem. Wściekła się jeszcze bardziej, i pomyślała, że gdyby o krok się jeszcze do niej zbliżył, rzuciłaby się na niego, więc tylko warknęła:Nie zbliżaj się do mnie i cofnęła się o 2 kroki. On spojrzał na nią ironicznie, i zaczął się śmiać. Ushio nie rozumiała dokładnie o co temu idiocie może chodzić, ten zaś wziął patyk i narysował na ziemi coś, czego Ushio nie mogła rozszyfrować. To coś miało ręce i skrzydła, z wyglądu przypominało anioła, ale nim nie było.
Było czymś więcej - archaniołem. Ushio spojrzała na dzieło ze zdziwieniem i powiedziała
- Jesteś głupim diabłem, wiec nie rysuj aniołów.Otrzymała odpowiedź brata:
-Ushio, nie bądź głupia, nawet Twoja matka wiedziała, że nią jesteś.
Dziewczyna kucnęła na przeciwko brata i niepewnym głosem zapytała
- Will, czym ja się stanę ?
Usłyszała odpowiedź brata:
-Staniesz się tym, o czym nie masz pojęcia, możliwe też że staniesz się tym, czego się pewnie spodziewasz, aczkolwiek możesz stać się Wiecznym duchem, który pożera małe wilczątka, ha ha ha!-Will się zaśmiał szyderczo. Ushio, zarumieniła się lekko. Will wiedział że uwielbia młode mięsko. Ushio przestraszyła się, bo brat na nią patrzył tak, jakby jej tu za chwilę nie było...
Zaczęła skakać w miejscu jak małpa, aż wreszcie sprzedała młodocianemu kopa prosto w twarz. Usłyszała odpowiedź brata:
-Dlaczego mi to zrobiłaś?!
- Ponieważ noga mi zdrętwiała.
- Skurcz? - zapytał zaciekawiony.
- Tak, ale nie martw się, już mi przeszedł - wredny uśmieszek.
Choć Ushio wcale nie chodziło o skurcz...
- Ushio muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego - dziewczyna spojrzała na niego zaciekawiona.
- Masz coś brązowego koło ust.
Ushio bardzo się zdenerwowała, ale nie na brata i ukryła emocje, lecz powiedziała tylko:
-To pewnie krew jakiegoś zwierzęcia, parę godzin temu polowałam.
Chłopak spojrzał na Ushio z przerażeniem w oczach.
- Czy ty jesteś normalna?
Otrzymał odpowiedź siostry:
-Niestety po twoim odejściu czasem mam halucynacje, czasem znowu czuję w sobie wilka...Tak, Will, ja nie mogę być normalna.
- Rusałka która czuje wilka, pogrzało cie.
Wstał i opuścił siostrę.
Ushio zapłakała, ostatnim wdechem przed wielkimi emocjami, wydusiła z siebie:
-Will, dokąd teraz idziesz? Zostawiłeś nasz kiedy byłam bezsilna, a teraz znowu mam cię stracić? Może nie wyśmiewał byś się ze mnie, tylko mi pomógł, co?
Chłopak obrócił się i zniknął, delikatny wiatr rozwiał włosy Ushio.
- Tym właśnie jesteś - przed oczami dziewczyny pojawiła się dziwna postać, nie mała odpychającego czy tez przerażającego wyglądu, wręcz przeciwnie. Przed dziewczyną właśnie stał obsydian. Ushio słyszała o nich w legendach, ale jeszcze nikt go nie widział. Obsydiany to skarby świata o ludzkim wyglądzie, potrafiące przejrzeć czyjąś dusze, uleczyć jej smutek czy też sprawić aby mogła poradzić sobie ze swoimi problemami. Rzekła do brata:
-Ale, to niemożliwe! Ja nim nie mogę być, ja nawet nie wiem, co teraz właśnie szepczesz.

Nivera

Podupadło więc proponuję zacząć od nowa. (:

Kto zaczyna? Happy

)

Azura

Stara babcia mieszkająca nad brzegiem lasu wiodła podwójne życie

Aisha

Stara babcia mieszkająca nad brzegiem lasu wiodła podwójne życie. Będąc striptizerką w pobliskim pubie, robi na drutach. To niebywałe.